۱۳۸۹ بهمن ۹, شنبه

درخت کهن خونخوار


درخت کهنی که به اسم انقلاب بی وقفه خون بخواهد را باید با ساطور انقلابی قطع کرد


امروز شنبه 9 بهمن برابر با 29 ژانویه یعنی روز جهانی علیه اعدام زهرا بهرامی را اعدام کردند. رژیم همیشه با اعدامهایش برای جامعه بین الملل و برای مردم پیام میفرستد. اینبار نیز با این اعدام درست در روز جهانی علیه اعدام یک دهن کجی آشکار به جامعه بین الملل و به همه ما انجام داد. به جامعه بین اللمللی که فقط اطلاعیه صادر میکند و از پشت به مماشات با رژیم دست میزند. به مایی که تظاهراتهای ضد اعدام در خارج کشور انجام میدهیم بدون اینکه تاثیر آشکاری داشته باشد و بعد شب با رضایت از خودمان میخوابیم که امروز نیز در تظاهراتی آنهم در خارج کشور شرکت کردیم. ولی مشکل اصلی این است که رژیم در داخل کشور سرنگون می شود. و بدست مردمی که بالاخره یکروز از نشستن و نگاه کردن خسته خواهند شد. مردمی که از فقر و سرکوب و خفقان و اعدام به جان خواهند آمد. مردمی که خواهند گفت چیزی نداریم که با به خیابان آمدن از دست بدهیم. برای همین نقش ما نیز در خارج کشور به مثابه کسانی که دسترسی به خیابانهای ایران نداریم این است که آتش این قیام را از هر راهی که به ذهنمان می رسد شعله ور کنیم. تونس، مصر شورش و قیامشان با فیس بوک و اینترنت آغاز شد. مصر با وجود حکومت نظامی و نظامیان تا دندان مسلح بپا خواسته است تا دیکتاتور را بیرون کند. دنیای عرب از قیام ایرانیان تحت تاثیر قرار گرفته اند. ولی ما  ایرانیان به بهانه های مختلف به خانه هایمان رفته ایم. به خیابانها بیاییم و فریاد آزادی سر دهیم. انقلاب نه آنطور که خیلی ها در طی این سالها مداوم در گوش ما خوانده اند دیگر خون نمی خواند. درخت کهنی را که به اسم انقلاب با خون جوانان ما رشد کرده و پیر و خسته شده است را باید با ساطور انقلابی قطع کرد. درختی را که بخواهد با خون جوانان ما هر روز آبیاری شود و آنقدر بزرگ و کهن شود که دیگر از انقلابی بودن بیفتد بدرد ما نمیخورد. ما نمیخواهیم دیگر درخت انقلاب را با خون آبیاری کنیم. در این سی سال و اندی به حد کافی خون داده ایم. اینک باید دست این چپاولگران را از میهن کوتاه کنیم. بپا خیزیم و به خیابانها بیاییم و آزادی را فریاد بزنیم. مردم تونس و مصر از ما یاد گرفته اند . ما نیز به نوبه خود از آنها یاد بگیریم. وقت برخاستن است. دنبال این نباشیم که حتما در روزهای خاص به خیابان بیاییم. هر روز به هر بهانه ای باید به خیابانها ریخت. اگر یک گروه کوچک با بزن و در رو شروع کند. مردم کم کم خواهند پیوست . ما در زمان شاه این تجربه را کرده ایم و نتبجه آن تظاهرات میلیونی بود. باید شروع کرد. باید با هر تعداد که می توانیم به خیابانها بیاییم و با تظاهرات بزن و در رو شروع کنیم. جامعه روی یک آتش فشان نشسته است. کبریت را بزنیم

عاطفه اقبال - 9 بهمن 89 برابر با 29 ژانویه 2011


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر