۱۳۹۱ فروردین ۱۵, سه‌شنبه

زندانی به اسم ایران



پیمان عارف، آریا آرام نژاد از زندان آزاد شدند. خبر خوش است. ولی هنوز غم در بند بودن دیگر یاران بر قلبمان سنگینی میکند. همین چند روز پیش بود که پیام کوتاه و زیبای مجید توکلی از زندان به دستمان رسید و ارژنگ داوودی که در زندان نیز از پای ننشسته است. همسر شهید محسن دکمه چی را به زندان می کشند برای بازجویی و برایش پرونده سازی میکنند و نسرین ستوده همچنان دور از همسر و بچه هایش در بند ولیان فقیه بسر میبرد. آیا در کشوری که هیچ کس امنیت حتی حرف زدن ندارد. در کشوری که قوانین من در آوردی تصویب و اجرا میشود. در کشوری که بقول بر و بچه های داخل آزادی بیان هست ولی آزادی بعد از بیان نیست! میتوان به آزادی چند زندانی سیاسی دلخوش کرد؟ آری خوشحال میشویم. هر کدام از این عزیزان که آزاد شوند با تمام وجود خوشحال میشویم. ولی تا زمانی که تک تک زندانیان سیاسی فارغ از هر تفاوت عقیدتی و سیاسی از زندان بیرون نیامده اند. آرام نخواهیم نشست. به همراه مادر پیر مجید و بچه های کوچک نسرین فریاد خواهیم زد. آری آزادی را هرگز در سینی طلایی به کسی نخواهند داد. آزادی گرفتنی است.

عاطفه اقبال - 15 فروردین  - 3 آوریل 2012

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر